Odwrotne obciążenie to forma rozliczenia podatkowego, opierająca się na ściśle określonych zasadach. Dotyczy jednak wyłącznie specyficznych sytuacji. Najprościej mówiąc z sytuacją taką mamy do czynienia, gdy podatek od towarów i usług rozlicza nabywca towaru bądź usługi, a nie sprzedawca.
Aby odwrotne obciążenie mogło zostać wykorzystane muszą być spełnione następujące warunki:
– nabywca towaru musi posiadać tytuł czynnego podatnika VAT,
– sprzedawca towaru musi posiadać tytuł czynnego podatnika VAT,
– transakcja musi być zwolniona z opodatkowania zgodnie z przepisami dotyczącymi zwolnień.
Odwrotne obciążenie dotyczy następujących usług:
– robót budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków mieszkalnych,
– robót związanych z rozbiórką oraz wyburzaniem obiektów budowlanych,
– robót tynkarskich,
– robót związanych z wykładaniem posadzek,
– robót malarskich.
Na fakturze dotyczącej odwrotnego obciążenia nie trzeba uwzględniać adnotacji, iż chodzi właśnie o tę fakturę. Zapis taki co prawda może się na niej znaleźć, jednak nie jest obowiązkowy i ma charakter wyłącznie informacyjny.
Przeczytaj także: Jak rozliczyć duplikat faktury?