Środki trwałe to rzeczowe składniki majątku, które wykorzystywane są na potrzeby prowadzonej przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej. Przewidywany okres ich użytkowania wynosi okres dłuższy niż 1 rok, a każda maszyna lub urządzenie musi być kompletne oraz zdatne do użytku. Do środków trwałych zaliczyć można nieruchomości takie jak grunty, budowle, budynki, lokale odrębne własnościowo, a także środki transportu oraz żywe inwentarze. Aby móc dopasować odpowiedni przedmiot do celów ewidencyjnych lub ustalić stawki odpisu, skorzystać należy z KŚT. Klasyfikacja środków trwałych to usystematyzowany zbiór obiektów majątku trwałego, w którym wyróżnia się dziesięć jednocyfrowych grup. Każda dziedzina może dodatkowo dzielić się na podgrupy.
Amortyzacja podatkowa jest bardzo opłacalną formą zaoszczędzenia pieniędzy dla podatnika. W momencie zakupu urządzenia, właściciel ustala koszt jego zużycia w czasie, a następnie systematycznie dokonuje odpisu umówionej kwoty w koszty firmy, aż do całkowitego zużycia środka trwałego.
Każdy przedsiębiorca, który prowadzi działalność gospodarczą i w firmie posiada urządzenia, maszyny lub nieruchomości powinien wiedzieć, jak amortyzować środki trwałe.
Głównie wyróżnia się trzy metody amortyzacji środków trwałych: metoda liniowa polegająca na równomiernym rozłożeniu odpisów amortyzacyjnych obciążających koszty firmy w każdym roku tej samej wysokości. Wysokość kwoty, jaka jest systematycznie płacona przez cały okres wynosi tyle samo. Przy tej metodzie podstawą naliczania odpisów jest wartość początkowa środka trwałego.
Kolejną formą prowadzenia ewidencji zużycia maszyny lub urządzenia jest metoda degresywna. Tą metodę obliczania stosować można wyłącznie dla środków trwałych, które zaliczone są do grupy od 3 do 6 oraz 8 Klasyfikacji Środków. Przy zastosowaniu tego sposobu należy na początku płacić wyższe stawki, które mnożone są poprzez specjalny współczynnik. Odpis z czasem maleje, aż do momentu zrównania się sposobu degresywnego z liniowym.
W przypadku, gdy przedsiębiorca do podmiotu gospodarczego wnosi rzeczowy składnik majątku, który został ulepszony lub wcześniej używany to wówczas dopuszcza się możliwość zastosowania indywidualnych stawek amortyzacyjnych.
W celu ustalenia wartości początkowej środków trwałych należy uznać cenę nabycia powiększoną o koszty poniesione w celu zakupu, jeżeli dokonane zostało odpłatne nabycie, w przypadku wytworzenia we własnym zakresie – kosztów wytworzenia, a w przypadku nabycia w drodze spadku, darowizny lub innego nieodpłatnego sposobu wartości rynkowej z dnia nabycia.
Dla celów bilansowych rozpoczęcie amortyzacji następuje nie wcześniej niż po przyjęciu środka trwałego do używania. Według prawa podatkowego odpisów amortyzacyjnych dokonuje się rozpoczynając od pierwszego miesiąca, który nastąpił po poprzednim, w którym środek trwały wprowadzono do ewidencji lub rozpoczęcie amortyzowania w momencie wynikającym z ustawy podatkowej. Jako moment zakończenia dokonywania odpisów amortyzacyjnych uważa się zrównanie wartości odpisów amortyzacyjnych lub umorzeniowych z wartością początkową środka trwałego.