Pracownikowi, który był niezdolny do pracy z powodu choroby, z reguły przystępuje najpierw wynagrodzenie chorobowe, a następnie zasiłek chorobowy.
Wynagrodzenie chorobowe wypłaca pracodawca przez okres wskazany w Kodeksie Pracy. Za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną, trwającej łącznie 33 dni w ciągu roku kalendarzowego, pracodawca co do zasady wypłaca 80% wynagrodzenia. Istnieją jednak wyjątki od tej zasady, w których pracodawca ma obowiązek wypłacić 100% wynagrodzenia za niezdolność do pracy spowodowaną:
- wypadkiem w drodze do pracy,
- chorobą przypadającą w czasie ciąży,
- poddaniem się niezbędnych badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów.
Limit 33 dni przypada na dany rok kalendarzowy. Limit ten ustala się sumując wszystkie okresy niezdolności do pracy spowodowane chorobą w roku kalendarzowym. Nie ma znaczenia czy między niezdolnościami wystąpiły przerwy. W przypadku, gdy ustaje stosunek pracy pracodawca ma obowiązek podać informację dotyczącą łącznej liczby dni, za które pracownik otrzymał wynagrodzenie chorobowe w roku, w którym ustał stosunek pracy.