Z reguły faktura wystawiona jest w obrocie gospodarczym pomiędzy dwiema firmami. Dokument ten jest dla sprzedawcy obowiązkiem, gdyż służy w przypadku obliczenia wysokości należnego podatku VAT od sprzedaży, której dokonano. Sytuacja wygląda zgoła inaczej jeśli sprzedawca wystawia fakturę sprzedażową osobie fizycznej, a więc klientowi nieprowadzącemu działalności gospodarczej. W takim przypadku dokumentem może być zwykły paragon.
Dzieje się tak dlatego, gdyż nabywca jest klientem ostatecznym, a więc podatek zostaje “przerzucony” właśnie na niego. Należy przy tym pamiętać, że niekiedy klientowi nie wystarczy sam paragon. W tym przypadku nie może być jednak mowy o wystawieniu faktury uproszczonej, sprzedawca musi wystawić ten dokument w formie pełnej zgodnie z obowiązującymi przepisami o VAT.
Jak wspomnieliśmy powyżej faktura uproszczona stosowana jest przede wszystkim w kontaktach pomiędzy kontrahentami prowadzącymi działalność gospodarczą. Odnosząc się do tego stwierdzenia – dokument ten pomimo, że swą formą przypomina paragon fiskalny musi zawierać:
- cenę jednostkową towaru netto,
- wartość sprzedaży netto,
- obowiązującą dla towaru wymaganą stawkę podatku,
- wartość sprzedaży netto wraz z podziałem na sprzedaż objętą odpowiednimi stawkami podatku,
- wartość sprzedaży zwolnionej z podatku od towarów i usług.